در گـلـستان جـهان هـر که بود اهل صفا
آورد عطر گلی را به برش باد صبا
بانسیم سحری مشک فشان خواهد شد
هر که بیدار بود وقت مناجات و دعا
آسمان آبی و شب ساکت و در محضر یار
گوش کن تاشنوی نغمه ی مردان خدا
فیض بسیار برد هر که ببیند دل شب
آن ستاره که درخشدبه سحرنزد سما
آنچنان زی (مصاحب)به جهان در امروز
تا که نام تـو نـویـسند به دیـوان فـردا