در گـلـستان جـهان  هـر که بود اهل صفا

                              آورد  عطر  گلی  را  به  برش  باد صبا

     بانسیم سحری مشک فشان خواهد شد

                              هر که  بیدار بود  وقت مناجات  و  دعا

     آسمان آبی و شب ساکت و در محضر یار

                              گوش کن تاشنوی نغمه ی مردان خدا

     فیض  بسیار  برد  هر که ببیند  دل  شب

                              آن ستاره که درخشدبه سحرنزد سما

      آنچنان زی (مصاحب)به جهان در امروز        

                              تا که نام تـو نـویـسند به دیـوان  فـردا

جهان ساکت و  آرام نیکو ست 

                     صفادرآن بدون جنگ زیباست